In de huidige landbouwdiscussie komen vele stakeholders voorbij. Om te beginnen natuurlijk de boer. Maar ook de beleidsmaker (overheid), de burger (consument) en de bank. Maar er is nog een belangrijke ”b” die tot nu toe uit het zicht blijft, de belegger.
In een opiniestuk in het Nederlands Dagblad van 1 augustus probeer ik aan te geven dat beleggers (ook u en ik, al is het maar met onze pensioenbeleggingen) bijdragen aan de voortdurende druk op het boereninkomen. Wij beleggen in de grote en machtige schakels in de voedselketen (zoals Ahold Delhaize en Unilever) en hebben daarbij een rendementsverlangen dat geen grenzen kent. Al staan we er niet bij stil: het rendement kan ons niet hoog genoeg zijn. Die druk werkt – direct of indirect – door op inkooponderhandelingen met boeren. En de die kunnen de prijsdruk niet verder doorleggen in de keten: zij zijn immers de laatste schakel. Of het zou de natuur moeten zijn…
